Voorzitter,
Hoe lang nog zal dit college ons geduld misbruiken?
Hoe lang dulden wij dat deze linkse razernij met ons de draak steekt?
Wanneer toont dit college eindelijk het lef om échte keuzes te maken?
Laat ik maar meteen beginnen met de olifant in de kamer: de structurele financiële tijdbom onder onze begroting. Voor 2026 wordt een tekort van maar liefst € 14 miljoen verwacht. De meicirculaire verzacht dat beeld iets, maar die rekensom is nog allesbehalve betrouwbaar. We horen nu dat “realistisch begroten” ons 7 miljoen oplevert — de helft van dat tekort. Maar voorzitter, hoe realistisch is dat? De VVD Dijk en Waard wil een sluitende begroting, die verantwoord omgaat met het geld van onze inwoners. Dit college blijft harde beslissingen maar uitstellen en durft geen concrete keuzes maken.
En die keuzes zijn hoognodig. Deze gemeente is veranderd in een bestuurlijk labyrint waarin gezond verstand al een tijdje de weg zoekt. De overheid moet terug naar haar kerntaken: veiligheid, bereikbaarheid, wonen en goede dienstverlening. In plaats daarvan krijgen we communitycoaches, duurzaamheidscoaches, en afvalcoaches die je coachen om je afval te scheiden. Voorzitter, dit is geen beleid, dit is bureaucratische bezigheidstherapie. En deze onnodige bezigheidstherapie betalen onze inwoners.
We zien al jaren een ferme linkse agenda waar geen maat op lijkt te zitten. Onze inwoners zijn vorig jaar stevig belast — niet voor betere kerntaken, maar om linkse hobby’s te financieren. Dat is zuur, zeker wanneer diezelfde inwoners nu hun bewegingsvrijheid verliezen.
Dit college pest structureel de auto weg. Parkeertarieven stijgen en de obsessieve drang naar deelmobiliteit is inmiddels een doel op zich geworden. Of het nu gaat om parkeren, bereikbaarheid of mobiliteitsplannen — het college leest onze inwoners de les als ze de auto pakken. Maar vrijheid is óók kunnen kiezen hoe je reist.
En dan het parkeerbeleid. Voorzitter, het is ronduit pijnlijk. Een scanauto van 3 ton, een parkeerregisseur van 1 ton, nog een ton voor wijkgerichte aanpak. In totaal 1,2 miljoen euro aan invoeringskosten — zowat 3 keer zoveel als voor de invoering van het parkeerbeleid. En dat alleen omdat deze raad “kostendekkend” wilde zijn. Dat zijn heel wat parkeervergunningen, voorzitter.
Voorzitter, de VVD Dijk en Waard is helder. We moeten keuzes maken. In het sociaal domein moeten we sturen op effectiviteit. Het armoedebeleid moet kritisch worden geëvalueerd en subsidies toetsen we op resultaat, niet op gevoel.
En dan hebben we het nog niet gehad over de technologische revolutie van AI die op ons afkomt, waarvan de impact op werk, privacy en de samenleving mogelijk fundamenteel ontwrichtend zal zijn — ook daar moet deze gemeente zich realistisch op voorbereiden, in plaats van zich te verliezen in symbolisch beleid.
Voorzitter, de VVD Dijk en Waard heeft haar rol gespeeld: kritisch, constructief, verantwoordelijk. De feiten zijn helder, de keuzes liggen op tafel. Laat dit college nu eindelijk regeren met moed, of erkennen dat het zijn koers verloren heeft. Want wie weigert te kiezen, kiest voor stilstand.
Laat dit de dag zijn waarop we de muren van het labyrint doorbreken — weg uit het doolhof van wensdenken, op weg naar het pad van realisme en verantwoordelijkheid.