Gouverner, c’est prévoir!... Regeren is vooruitzien… Een wijsheid van de flamboyante, Franse politicus Emile de Girardin. Te vaak zien we dat politici problemen pas oplossen als ze zich voordoen. Leiders en politici zijn liever hardwerkende loodgieters die soms maar wat aan knutselen in plaats van visionaire staatsmannen. Ze lossen de problemen van nu wel op, maar denken niet na over de uitdagingen in de toekomst.
Dat is menselijk, maar ontneemt ons niet van onze verantwoordelijkheid om moeilijke keuzes te maken. Die moeilijke keuzes moeten we ook maken gezien het enorme tekort dat ons te wachten staat in 2026. Bezuinigen is onvermijdelijk en zal dan ook om een vooruitziende blik en daadkracht vragen.
Is vooruitzien € 3,3 miljoen aan nieuwe ambities in de kadernota opnemen terwijl je een tekort van € 12 miljoen hebt in 2026? Nee, vooruitzien is eerst pas op de plaats maken en enkel investeren in beleid waarvan we zeker weten dat deze effectief is en daadwerkelijk iets bijdraagt aan de groei van onze gemeente. Ik hoorde het afgelopen keer tijdens de politieke avond over het armoedebeleid nog... ''als deze maatregel niet werkt, dan proberen we toch gewoon wat anders.'' Ik kan en wil dit niet uitleggen aan onze inwoners. Dat wij op deze manier als raad met hun zuurverdiende centjes omgaan.. “dan proberen we wel gewoon wat anders”. Dat is de lijfspreuk van de knutselende loodgieter, niet van de visionaire staatsman. Dat is ook de reden dat wij het nu niet opportuun vinden om een continuering van de pilot armoedebeleid in deze kadernota op te nemen. Ga eerst evalueren of een maatregel werkt en maak dan vervolgens geld vrij om effectieve onderdelen voort te zetten, waarbij je uiteraard goed moet kijken naar een overgangsbeleid.
Vooruitzien is ook terugkijken en evalueren. Wij constateren als VVD dat wij dat nog niet gedaan hebben voor de Broekerveiling. Toen we het besluit namen om geld ter beschikking te stellen voor scenario 2, spraken we ook met elkaar af om eerst te evalueren alvorens over te gaan naar scenario 3. Het lijkt me niet meer dan normaal en gezond dat je eerst kijkt of de huidige investering oplevert wat je ervan verwacht, voordat je nog meer geld gaat investeren. We kunnen niet halverwege de spelregels veranderen, het continueren van dit beleid is in eerste instantie aan de raad… nadat we samen hebben geëvalueerd.
Vooruitzien is niet € 3,3 miljoen aan nieuwe ambities opnemen terwijl je deze de afgelopen jaren nog onvoldoende hebt kunnen waarmaken. De afgelopen jaren zien we dat er telkens geld over is in de jaarrekening. Ik maak daaruit op dat we óf onvoldoende slagkracht hebben in de organisatie om deze ambities waar te maken óf dat mensen blijkbaar niet op dit beleid zitten te wachten. Dus is het zaak om in deze kadernota vooral realistische keuzes te maken met uitvoerbare ambities. De pessimist klaagt over de wind, de optimist verwacht dat die draait en de realist stelt de zeilen bij. Laten wij als raad realisme aan de dag leggen en de zeilen bijstellen.
Vooruitzien is wat de VVD betreft ervoor zorgen dat onze gemeente bereikbaar blijft, ook als we 10 000 woningen bouwen. We zien wegen zoals de N242 of de Oosttangent in de spits te vaak dichtslibben. Dat betekent niet afwachten tot de provincie dingen aanpakt, maar zelf proactief bereikbaarheid hier in de gemeente en regionaal op de agenda zetten.
Vooruitzien is ruimte geven aan ondernemers om te ondernemen zonder regeltjes en ze ondersteunen om dat te doen. De ondernemersvereniging heeft een mooie visie neergelegd. Ga als gemeente hiermee echt aan de slag en zorg ervoor dat zij daadwerkelijk kunnen bijdragen aan de groei van onze gemeente door het creëren van banen. Als VVD willen wij van Dijk en Waard de meest MKB vriendelijke gemeente van Nederland maken.
Vooruitzien is ervoor zorgen dat onze inwoners zich veilig voelen in de gemeente en dat mensen zich veilig kunnen verplaatsen. De VVD maakt zich grote zorgen over het toenemende aantal ongelukken met fatbikes. Laatst reed ik op de Van Veenweg en werd ik ingehaald door een jongen, niet ouder dan 12 jaar met in de ene hand zijn telefoon en in de andere hand het stuur van zijn fatbike. En nee, ik reed niet op een fiets, maar zat in de auto. Er is landelijke wetgeving nodig, maar lokaal kunnen we daar niet op wachten. Bewustwording bij ouders en kinderen en controleren waar het kan is nu al nodig om levensgevaarlijke situaties te voorkomen.
Tot slot voorzitter, halfweg zitten we in deze termijn als eerste gemeenteraad van Dijk en Waard. Ik vraag me af; wat zal de gemeenteraad over 50 jaar over die eerste gemeenteraad zeggen? Wat hebben wij bereikt? Zullen ze ons herinneren als knutselende loodgieters of als visionaire staatsmannen?